Muchy do perfekcji opanowały umiejętność współżycia z człowiekiem, czerpiąc korzyści z jego obecności. Żywią się przede wszystkim nieświeżym jedzeniem, gnijącymi resztkami roślinnymi, rozkładającymi się szczątkami zwierzęcymi. Liżą też pot, śluz, wysięk z ran, łzy, mocz, wodnistą część kału. Żerują na składowiskach odpadów, śmietnikach, obornikach, pastwiskach. Wabi je zapach gotowanych potraw i nieprzyjemny (jak widać nie dla much), ostry zapach amoniaku.
Jak na tak niewielkie stworzenia, spożywają duże ilości pożywienia i pozostawiają po sobie duże ilości odchodów. Taki tryb życia powoduje, że muchy mają kontakt z wieloma bakteriami i roznoszą je na swoim ciele i w odchodach. Wśród chorób roznoszonych przez muchy są m.in. polio, paratyfus, cholera, salmonelloza, gruźlica, czerwonka bakteryjna, tężec, dur brzuszny.